„z manifestacji uzyskanych tu danych, ale też z obserwacji komunikacji i zachowań społecznych wyłania się pewien ciekawy wniosek, który zasygnalizowałem już w tytule książki, a mianowicie, że nie ma już młodzieży lub, w osłabionej formie, że młodzi ludzie dzisiaj nie realizują już lub nie wykształcają tej formacji społecznej i komunikacyjnej, która dotychczas istniała i funkcjonowała od przełomu xix i xx wieku pod nazwą ‘młodzieży’. (…) prezentowane tu wnioski oparte są oczywiście na niezmiernie karkołomnej interpretacji, z czego i ja zdaję sobie (jak widać) sprawę. mnie jednak znacznie bardziej niż ubolewanie nad stanem młodzieży interesuje odpowiedź na pytanie: a co, jeśli tak jest? czyli: co z takiej interpretacji dla nas naukowo owocnego wynika i do jakich kolejnych badań animuje? bo nam tylko o to chodzi. od zmieniania świata jest młodzież”.

fragment „wstępu i podsumowania”