projektowanie miasta dla ludzi brzmi jak robienie masła maślanego. nie wyrastają one same, ale są produktem ludzi dla ludzi, bo dla kogoż by innego. zakładam, że nie ma projektowania bez ludzi, ale stwierdzam, że jest projektowanie bez orientacji na potrzeby i problemy ludzi. tych, mimo że mamy coraz więcej mieszkań, sklepów, fabryk, dróg, a na nich samochodów, wcale nie jest mniej, a może nawet więcej. rozwiązań szukamy w koncepcjach zrównoważonego projektowania, eko-designie, mądrym projektowaniu, zielonym wzroście, smart city, sharing city itp., ale czy tędy droga?